Johannes Brahms, Symfonie nr. 2 op73
Johannes Brahms componeerde zijn Tweede Symfonie opus 73 in de zomer van 1877. Brahms was nog bezig met het piano-uittreksel van zijn 1e symfonie (waar hij 15 jaar mee bezig was geweest) toen hij in Pörtschach am Wörthersee in Karinthië aan de 2e symfonie begon. Deze symfonie in D had een volledig ander karakter: was de eerste (met zijn c) bijna tragisch te noemen; de tweede (in het opgeruimde D) was vriendelijk, zelfs vrolijk, met name in de (kortere) beide slotdelen. De symfonie wordt ook wel -onder verwijzing naar de 6e symfonie van Beethoven als de Pastorale aangeduid. De première was door Brahms eerst in Berlijn gedacht maar het werd -na enig uitstel- de Wiener Philharmoniker onder Hans Richter. Het door hen voortreffelijk ingestudeerde werk had veel succes. De tweede symfonie werd nog sneller dan de eerste op vele plaatsen standaard repertoire.

Nino Rota, Concert voor cello en orkest nr. 1
Wie Nino Rota zegt, zegt Italiaanse filmmuziek. De Italiaanse componist is de grote man achter de melodieën van The Godfather en de muziek in de Fellinifilms. Zoals veel filmcomponisten schreef Rota ook vele werken voor het concertpodium. De twee celloconcerten stammen uit de laatste jaren van zijn leven. Zijn toon is serieuzer, wat donkerder misschien, maar het Italiaanse licht schijnt aan alle kanten door.

Jeanny Beerkens begon met ritmieklessen en vervolgens cello en pianoles. Zij studeerde cello bij Frans van der Grinten en piano bij Barbara Grajewska aan het Maastrichts conservatorium. Na enkele jaren besloot zij verder te gaan studeren aan het Sweelinck Conservatorium te Amsterdam bij Elias Arizcuren bij wie zij in 1988 afstudeerde. Jeanny Beerkens richtte na haar studie een pianotrio op en was jarenlang lid van cello octet Conjunto Iberico waarmee ze veel reisde en enkele CD's opnam. Ze werkt nu als cellodocent in de muziekscholen van Bloemendaal en Amstelveen.