Ludwig van Beethoven componeerde zijn Zesde Symfonie in F majeur "Pastorale" opus 68 gedurende de jaren 1802 tot 1808 in Wenen. Het is een van de niet al te talrijke voorbeelden in zijn oeuvre van programmamuziek; een pastorale. Typerend zijn gebruik van de toonsoort F-groot: van oudsher de toonsoort van de pastorale (Bach b.v.). Wat de Pastorale onderscheidt van alle andere symfonieën van Beethoven zijn de beschrijvingen die elk deel heeft. De symfonie bestaat uit vijf delen, waarvan de drie laatste in elkaar overgaan. Een Boheemse volksmelodie vormt een terugkerend thema in de muziek als uiting van liederen die de boeren en herders zingen. Door de beschrijvingen ontstaat het beeld van een picknick die door een onweer onderbroken wordt. In het laatste deel: “Wohltätige, mit Dank an die Gottheit verbundene Gefhüle nach dem Sturm.” keert de rust van het eerste deel weer terug.

Het gebruik van de altviool als solo-instrument is voor componisten niet vanzelfsprekend. Vergeleken met de “gewone” viool is de klank donkerder en minder prominent, zodat de alt gemakkelijker wordt weggespeeld door een orkest. Zowel in de orkestratie als tijdens de uitvoering moet daarmee rekening worden gehouden. Een van de componisten uit de twintigste eeuw die een belangrijk altvioolconcert schreven is Bohuslav Martinů. Hij was geen altviolist maar hij had er een kunnen zijn, gezien zijn rustige en pretentieloze karakter. Martinů werd geboren in het huidige Tsjechië, maar vertrok al snel naar Parijs, waar hij in contact kwam met de moderne muziekstromingen van de jaren twintig (jazz, neoclassicisme). Hij verwerkte deze stijlen in zijn muziek, maar pas in de loop van zijn leven zou hij een eigen stem ontwikkelen. Dit is vooral het geval na zijn vlucht naar de Verenigde Staten in 1940. Daar zou hij in 1952 het Rhapsody-Concerto voor altviool schrijven. Het werk is karakteristiek voor de “late stijl” van Martinů, die zelf drie zeer verschillende inspiratiebronnen voor zijn muziek noemde: het impressionisme van Debussy, de madrigalen uit de Renaissance, en de ritmes van de Tsjechische volksmuziek. Het concert bestaat uit twee delen: het eerste deel is vooral lyrisch, het tweede meer geagiteerd.