Ernest Bloch (Genève, 24 juli 1880 – Portland (Oregon), 15 juli 1959) was een Amerikaanse componist van Zwitsers-joodse afkomst. 

Bloch begon zijn vioolstudie in Genève toen hij 9 was. Hij studeerde eerst viool bij Eugène Ysaÿe in Brussel, en daarna compositieleer aan het Dr. Hoch’s Konservatorium in Frankfurt bij Iwan Knorr van 1900 tot 1901 en daarna bij Ludwig Thuille in München. In 1917 vestigde Bloch zich in de Verenigde Staten. Hij gaf les aan de University of California. Van 1920 tot 1925 was hij directeur van het nieuw opgerichte Cleveland Institute of Music en daarna tot 1930 directeur van het San Francisco Conservatory of Music.

Het oeuvre van Bloch kan in de volgende periodes worden ingedeeld:

1. Beginperiode. Zijn vroegste werken zijn zeer duidelijk ontstaan onder invloed van Modest Moessorgski, Richard Strauss en Claude Debussy. Hij schreef zijn opera Macbeth. De eerste opvoering van deze opera, waar hij vijf jaar aan gewerkt had, in Parijs in 1910 was geen succes.
2. De tweede periode wordt ook wel zijn Joodse Periode genoemd. Hij schreef zeer melancholische werken, onder andere Nigun uit Baal Shem, waarvan men tegenwoordig zegt dat elke zichzelf respecterende violist/cellist het wel op het repertoire heeft staan.
3. Bloch krijgt na zijn Joodse Periode steeds meer bewondering voor Bach en Palestrina en besluit zich te verdiepen in het contrapunt. Zijn capaciteiten op dit gebied nemen aanzienlijk toe.
4. Zijn laatste periode wordt gekenmerkt door depressiviteit, met name door de Tweede Wereldoorlog. Hij greep terug naar de stijl van de laatste werken van Ludwig van Beethoven en eindigde met een poging tot aansluiting bij het serialisme.