|
| ||||||||
| Otto Ketting (3 september 1935 - 13 december 2012) |
|---|
|
Otto Ketting werd op 3 september 1935 in Amsterdam geboren. Hij studeerde trompet aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag en compositie in München bij Karl Amadeus Hartmann. Hij was een aantal jaren als trompettist werkzaam, onder andere bij het Residentie Orkest. Van 1967 tot 1971 was hij hoofdleraar compositie aan het Rotterdams Conservatorium, van 1971 tot 1974 bekleedde hij dezelfde functie aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag. Otto Ketting trad ook op als dirigent van voornamelijk 20ste-eeuwse muziek. In deze hoedanigheid stond hij voor vele Nederlandse orkesten en ensembles. Aan het Rotterdams Conservatorium leidde hij van 1978 tot 1991 ensembles voor hedendaagse muziek. De Symfonie voor saxofoons en orkest werd over radiostations in 25 verschillende landen uitgezonden en werd onder andere in de Warschauer Herbst onder leiding van Ernest Bour gespeeld. Time Machine (1972) was enige jaren lang met 170 uitvoeringen het meest gespeelde Nederlandse orkestwerk, met uitvoeringen op het ISCM-festival 1974 en verder onder meer in New York, San Francisco, Chicago, Washington, La Rochelle, Liverpool, Philadelphia, München, Berlijn, Hannover, Weimar, Wenen, Helsinki, Bayreuth, Brussel, Keulen, Dresden, Oslo en Hongkong. Met de opvoering van de opera Ithaka werd het Muziektheater in Amsterdam in september 1986 geopend. Tot de dirigenten die Otto Kettings werken uitvoerden behoren Ricardo Chailly, Gennady Rozhdestvensky, Gerd Albrecht, Arturo Tamayo, Jurjen Hempel, Francis Travis, George Phelivanian, Thierry Fisher, Lev Markiz, Ernest Bour, Hans Rosbaud, Erich Leinsdorf, Friedrich Cerha, Elyakum Shapirra, Zoltan Deaky, Libor Pesek, André van der Noot, James Conlon, Jerzy Katlewicz, Reinbert de Leeuw, Peter Keuschnig, Roberto Benzi, Ed Spanjaard, David Porcelijn, Kent Nagano, Richard Bradshaw, Marc Wiggelsworth, Bernard Haitink, Edo de Waart, Hans Vonk, Richard Dufallo, Lucas Vis, Willem van Otterloo, Jean Fournet, Dean Dixon, Eduard Flipse, Roland Zollman, George Octors, Mattias Bamert en Kenneth Montgomery. Ketting zelf leidde de eerste uitvoering van zijn Symfonie nr. 3, op 6 oktober 1990 door het Radio Filharmonisch Orkest (Vara-Matinee, Concertgebouw Amsterdam). In 1994 werd een in opdracht van diverse gezelschappen gecomponeerd vierluik voltooid: De Overtocht (1992, voor het Nieuw Ensemble), Het Oponthoud (1993, voor De Volharding), De Aankomst (1993, voor Nieuw Sinfoniëtta Amsterdam) en Kom, over de zeeën (1994, voor het Koninklijk Concertgebouworkest). Ketting publiceerde De Ongeruste Parapluie, opstellen over muziek (uitg. Ulysses, 1981), schreef toelichtingen o.m. bij het cd-project De volledige werken van Matthijs Vermeulen (Composers' Voice 36-41) en Highlights of the 1930-50 Dutch orchestral repertoire. Hij schreef (met Kees Hin) het scenario voor de Vermeulenfilm "De laatste Reis" en het libretto voor zijn opera Ithaka (1986). In 1997 verscheen Time Machine, een boek over en door Otto Ketting (uitg. Donemus). Passacaglia en Due Canzoni voor orkest verwierven in 1957 resp. 1958 de Gaudeamusprijs. De Symfonie voor saxofoons en orkest werd in 1980 onderscheiden met de Matthijs Vermeulenprijs en met de tweede prijs op het Rostrum of Composers van de Unesco. In 1973 kende de Johan Wagenaarstichting hem de Kees van Baarenprijs toe voor Time Machine. In 1992 werd zijn Derde symfonie (1990) bekroond met de Amerikaanse Barlow Prijs. |
| Bron: Donemus, Otto Ketting, 2001 |
Relevante links
Werken van Otto Ketting, klik op een werk voor informatie over uitvoeringen:
Concert voor orkestPrintemps
Symfonie nr. 1
Verwante personen: