|
| ||||||||
| Harry de Wit |
|---|
|
Harry de Wit (1952) is componist/performer en ontwerper van elektro/akoestische instrumenten en werkte de laatste jaren intensief samen met de theatergezelschappen als Toneelgroep Amsterdam, Het Zuidelijk Toneel en het Nationale Toneel. Meestal speelt hij in de producties de muziek live op de scène, soms samen met de acteurs zoals in het stuk Het Vuil, de Stad en de Dood van R.W. Fassbinder in de regie van Johan Doesburg. In Stalker van Gerard-Jan Rijnders bij Toneelgroep Amsterdam bespeelden de acteurs met versterkte scharen. Bij India Song met regisseur Ivo bij Het Zuidelijk Toneel, vormden de soundtrack, de eigengebouwde instrumenten en de live aanwezigheid op het toneel één geheel. Het afgelopen seizoen heeft De Wit de regie van Kurt Schwitters klankgedicht Oersonate uitgevoerd door actrice Antoinette Jelgersma bij het Nationale Toneel en de muziek verzorgd bij Demonen in regie van Johan Doesburg. In het verleden componeerde De Wit ook veel voor dans. Hij bespeelde o.a. bij de choreografie 13 van danseres Pauline Daniëls zichzelf middels een speciaal ontworpen pak, het 'Kostrument' waar allerlei elektronica in ingebouwd was en middels een door de tandarts gemaakt gebitsmicrofoontje. Dit stuk hebben De Wit en Daniëls over de hele wereld gespeeld. Een ander belangrijk stuk was In Concert, een choreografie van Hans van Manen, hiervoor liet hij een groot elektro/akoestisch instrument bespelen door een zangeres, midden op het podium waar drie danseressen, Beppie Blankert, Pauline Daniëls en Bianca van Dillen, dansten. Als belangrijk tegenwicht voor deze live activiteiten werkt hij met veel plezier in de eigen studio aan klankonderzoek. Hierbij bewerkt hij akoestische instrumenten met elektronica. De laatste jaren werkt hij hierin samen met stagiaires van de Hoge School voor de Kunsten afd. Geluid / Compositie Nieuwe Media. De resultaten worden gebruikt voor opdrachten voor films en documentaires. Voorbeelden zijn: Sporen van Erasmus van Annette Apon, waarbij hij oude instrumenten samen met elektronische klanken in lang gerekte soundscapes liet klinken. Ook de muziek voor enkele films van Ben van Lieshout en voor IIles Flottantes van Nanouk Leopold ontstond op deze manier in de studio. Evenals de muziek voor Passie voor de Hermitage, een groot documentaire project van de jonge filmmaakster Aliona van der Horst. Naast deze activiteiten is het creëren van projecten voor speciale gelegenheden / locaties één van de specialismen van De Wit. Voor de opening van het Holland Festival 1998 werd het Leidseplein in Amsterdam als klankdecor gebruikt. Op de daken en op grote steigers stonden muzikanten en zangers. 35 Pizzakoeriers reden met versterkte sirenes op hun brommers. Op een grote gevelsteiger voor de Stadsschouwburg liep een eenzame danseres over een dunne balk richting een groep koperblazers, onder zware geluidsversterking. Een ander groot klankgebeuren was Concert pour Centrale Electrique in Rouen in Frankrijk in een grote lege elektriciteitscentrale. In 2003 heeft in Haarlem een locatieproject plaatsgevonden in het kader van de Internationale Koorbiënnale 2003. Dit stuk voor groot koor, slagwerk en accordeon ensemble plus tape en eigenbouw instrumenten ging in een oude lege schouwburg op 22 juni in première onder de titel Whispers of Heavenly Death, naar enkele gedichten van Walt Whitman. In seizoen 2004-2005 componeerde Harry de Wit bij het Nationale Toneel de muziek voor Ivanov van Tjechov en Elementaire Deeltjes naar het boek van Michel Houellebecq, beide in regie van Johan Doesburg. Aan het eind van dat seizoen kreeg Harry de Wit de proscenium prijs 2005, voor zijn unieke muzikale theaterbijdragen. Quote uit het juryrapport: 'Harry de Wits muziek is meer dan het ondersteunen van een handeling. Of het bepalen van een sfeer. De Wits muziek schuurt, krast, treitert, maar kan ook opeens met zachte tonen een onverwachte stemmingswisseling provoceren. Is altijd zeer aanwezig, maar nooit voorspelbaar. Is theatraal èn dramatisch.' |
| Bron: Het Nationale Toneel, 2006 |
Relevante links
Werken van Harry de Wit, klik op een werk voor informatie over uitvoeringen:
Paleisgeesten